czej z punktu widzenia obrotu papierami wartościowymi klasyfikacji tychże papierów na:
– imienne,
– na zlecenie,
– na okaziciela.
Klasyfikacja ta, tradycyjnie przyjmowana w prawie papierów wartościowych, odwołuje się do sposobu związania prawa majątkowego z inkorporującym je doku-mentem i w konsekwencji pozwala na uporządkowanie zbioru papierów wartościowych według kryterium sposobu przenoszenia praw majątkowych, które z nich wynikają.
Przepisy kodeksu cywilnego, regulujące papiery wartościowe, znalazły się w księdze III tego kodeksu, a więc w prawie o zobowiązaniach. Nie ulega więc wątpliwości, że ogólne zasady obrotu papierami wartościowymi, zawarte w art. 9218 i n. k.c. odnoszą się bezpośrednio do papierów wierzycielskich. W końcu przedmiotem regulacji księgi III kodeksu cywilnego są stosunki zobowiązaniowe oraz wynikające z nich względne prawa podmiotowe, tj. wierzytelności i roszczenia.
Usytuowanie przepisów kodeksu cywilnego o papierach wartościowych w księdze III rodzi problem, czy przepisy te odnoszą się bezpośrednio również do papierów udziałowych, tj. akcji. Wydaje się, że należy w tym przedmiocie udzielić odpowiedzi negatywnej, chociaż – być może – nieco inne były zamiary ustawodawcy. Co naj-wyżej można przyjąć stosowanie tych przepisów do papierów udziałowych w drodze analogii, jako że przepisy kodeksu stanowią swoistą „część ogólną” polskiego prawa papierów wartościowych.