Ustawa o rachunkowości

Inwentaryzacją należy również objąć znajdujące się w jednostce składniki ma-jątkowe, ujęte wyłącznie w ewidencji ilościowej, będące własnością innych jednostek.

Ustawa o rachunkowości określa terminy, w jakich powinna być przeprowadzona inwentaryzacja. Termin i częstotliwość inwentaryzacji uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację:

– składników majątku (z wyłączeniem środków pieniężnych) rozpoczęto 3 mie-siące przed końcem roku obrotowego, a zakończono do 15 dnia następnego roku, ustalenie stanu nastąpiło przez dopisanie „do” lub odpisanie „od” stanu stwierdzonego drogą spisu z natury albo potwierdzenia salda przychodów i rozchodów, jakie nastąpiły między datą spisu lub potwierdzenia a dniem ustalenia stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych na koniec roku,

– zapasów materiałów, towarów, produktów gotowych i półproduktów prze-prowadzono raz w ciągu 2 lat,

– środków trwałych przeprowadzono raz w ciągu 4 lat.

Przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji

Inwentaryzację przeprowadza się również na dzień zakończenia działalności przez jednostkę oraz na dzień poprzedzający postawienie jej w stan likwidacji lub upadłości. W przypadku połączenia lub podziału jednostek strony mogą w drodze umowy pisemnej odstąpić od inwentaryzacji.

Przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych (art. 27, ust. 1). Ujawnione w czasie inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wskazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na któiy przypadał termin inwentaryzacji. Jak wynika z omówienia treści rozdziału 3. ustawy o rachunkowości, właściwe przeprowadzenie inwentaiyzacji i jej rozliczenie spoczywa na kierowniku jednostki organizacyjnej. Kontrola tego, czy kierownik jednostki w sposób właściwy gospodaruje powierzonym mu mieniem, należy już do zadań organu prowadzącego.