Publiczne prawo gospodarcze w obecnym systemie prawa polskiego

W prawie polskim publiczne prawo gospodarcze nie stanowi zatem samodzielnej dziedziny prawa. Wiele bowiem dyscyplin prawa zawiera przepisy, które bezpośrednio lub pośrednio oddziaływują na obrót gospodarczy w państwie.

W rozważaniach tych przyjmuje się jako zasadę jedność prawa cywilnego. Ztegoteż względu kodeks cywilny jest podstawą regulacji tak powszechnego obrotu gospodarczego, jak i obrotu profesjonalnego (zawodowego) z udziałem przedsiębiorców.

W systemie obecnego prawa polskiego, publiczne prawo gospodarcze jako samodzielna gałąź prawa nie występuje. Prawo to spotykamy natomiast od 1989 r. jako nowy samodzielny przedmiot – dyscyplinę dydaktyczną o charakterze interdyscyplinarnym – realizowaną na wyższych uczelniach. Wyodrębnienie publicznego prawa gospodarczego jedynie jako dyscypliny prawa jest kwestią umowną i stanowi nadal przedmiot sporów w nauce (doktrynie) prawa. Znajduje to również swoje odbicie w dydaktyce w podziale na: a) prawo gospodarcze, traktowane w sposób wąski (niekompleksowy), sprowadzający się jedynie do cywilnego i handlowego prawa gospodarczego oraz b) publiczne prawo gospodarcze, obejmujące kompleksowo całokształt norm prawnych regulujących zagadnienia gospodarcze. W tym założeniu publiczne prawo gospodarcze jest dziedziną interdyscyplinarną.

Nauczanie akademickie, którego podstawą jest osobowość oraz dorobek naukowy i dydaktyczny pracowników nauki, bodaj nigdy nie zagubiło swych walorów społecznych. Co więcej, różne poglądy (stanowiska) na zakres i treść danej dyscypliny nauki, w tym także publicznego prawa gospodarczego, prowadzą do rozwoju tych dziedzin wiedzy oraz do powstawania nowych specjalizacji naukowych.