Obieg czekowy

Czek, który został wystawiony na określoną osobę z dodaniem zastrzeżenia „na zlecenie” lub bez takiego zastrzeżenia, można przenieść przez indos. Czek wystawiony na określoną osobę z dodaniem zastrzeżenia „nie na zlecenie” lub innego równoznacznego można przenieść tylko w formie i ze skutkami zwykłego przelewu (art. 14 pr.czek.). Czek na okaziciela przenosi się w drodze prostego wręczenia dokumentu (art. 517 § 2 lc.c.). Legitymuje on każdą osobę, która przedstawi czek.

Indos przy czeku następuje na zasadach analogicznych jak przy wekslu (por. art. 15 i n. pr.czek.). Indos powinien być bezwarunkowy. Indos na okaziciela jest równoznaczny z indosem in blanco.

Indos powinien być napisany na czeku lub na złączonej z nim karcie dodatkowej (przedłużk- i podpisany przez indosanta. Indos może nie wymieniać indosatariusza. Może ograniczać się tylko do podpisu indosanta (indos in blanco). W tym przypadku indos jest ważny tylko wówczas, gdy został napisany na odwrotnej stronie czeku lub na przedłużku (art. 16 pr.czek.).

Indos przenosi wszystkie prawa z czeku. Jeżeli indos jest in blanco, posiadacz czeku – analogicznie jak w przypadku weksla – może:

– wypełniać indos nazwiskiem własnym lub innej osoby,

– indosować czek dalej in blanco lub na inną osobę,

– przenieść czek na inną osobę bez wypełniania indosu in blanco i bez indoso- wania (art. 17 pr.czek.).

Indosant odpowiada w braku przeciwnego zastrzeżenia za zapłatę czeku. Indo- sant może zabronić dalszego indosowania w tym przypadku nie odpowiada wobec następnych indosatariuszy (art. 18 pr.czek.).

Kto ma czek przenośny przez indos, będzie uważany za prawnego posiadacza, jeżeli wykaże swoje prawo nieprzerwanym szeregiem indosów, chociażby ostatni indos był in blanco. Gdy po indosie in blanco następuje dalszy indos, uważa się, że indosant, który go podpisał, nabył czek na mocy indosu in blanco (art. 19 pr.czek.).