Trzy rodzaje pokrycia

– pokrycie zwyczajne – zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy łączna kwota nominalnych wartości znajdujących się w obrocie hipotecznych listów zastawnych nie może przekraczać sumy nominalnych kwot wierzytelności banku zabezpieczonych hipoteką, stanowiących podstawę emisji hipotecznych listów zastawnych

– pokrycie zastępcze – pokrycie listów zastawnych innymi środkami finansowymi niż kredyty hipoteczne, dopuszczone ustawą, jeżeli pokrycie zwyczajne jest niewystarczające. Artykuł 18 ust. 3 do tych środków finansowych zalicza środki:

– ulokowane w papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski, Europejski Bank Centralny, rządy lub banki centralne państw członkowskich Unii Europejskiej, Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju,

– ulokowane w Narodowym Banku Polskim,

– posiadane w gotówce.

Pokrycie zastępcze nie może przekroczyć 10% łącznej kwoty nominalnych wartości znajdujących się w obrocie hipotecznych listów zastawnych

– zgodnie z zasadą przystawalmości – według której terminy ważności listów zastawnych i kredytów hipotecznych powinny sobie odpowiadać, stopy oprocentowania muszą zaś kształtować się w sposób zapewniający uzyskanie przez bank dodatniej marży z tytułu odsetek na pokrycie kosztów lub tworzenie rezerw. Zasada przystawalności finansowania nie jest przedmiotem ścisłej regulacji ustawowej, ale stanowi tzw. złotą regułę bankową.

Hipoteczny list zastawny może być emitowany w formie dokumentu albo w formie zdematerializowanej, czyli jako zapis komputerowy, może być także emitowany w odcinkach zbiorowych.

Zobowiązanie pieniężne zawarte w liście zastawnym może być wyrażone w walucie polskiej lub obcej. List zastawny może być wyemitowany w innej walucie niż ta, na którą opiewa wierzytelność, na podstawie której nastąpiła jego emisja. Jednakże określenie świadczenia w walucie obcej powoduje konieczność naliczania w tej samej walucie odsetek.