Według art. 134 § 1 k.m. konosament może być wystawiony:

– na imiennie określonego odbiorcę (konosament imienny),

– na zlecenie załadowcy lub wskazanej przez niego osoby (konosament na zlecenie),

– na okaziciela.

W praktyce najbardziej rozpowszechniony jest konosament na zlecenie.

Wskazany podział konosamentów ma zasadniczy wpływ na sposób przenoszenia praw z tego papieru wartościowego.

Przeniesienie praw z konosamentu imiennego następuje w drodze przelewu wierzytelności, podpis odbiorcy na odwrocie dokumentu uważa się zaś w tej sytuacji za pokwitowanie odbioru ładunku bądź za upoważnienie okaziciela konosamentu do odebrania towarów ze statku.

Przeniesienie praw z konosamentu na okaziciela odbywa się poprzez jego wydanie. Najczęściej występujące konosamenty na zlecenie przenoszone są natomiast poprzez indos. Należy do niego stosować odpowiednio przepisy prawa wekslowego.

Należy jeszcze wspomnieć o konosamencie bezpośrednim. Jest on wystawiany przez przewoźnika morskiego podejmującego się przewozu, który ma być dokonany na części trasy przez innego przewoźnika (morskiego, rzecznego, lądowego lub powietrznego art. 138 § 1 k.m.).

Przewoźnik, który wystawił konosament bezpośredni, odpowiada za należyte wykonanie obowiązków przewoźnika na całej trasie objętej tym konosamentem, aż do wydania ładunku uprawnionemu odbiorcy. Każdy z pozostałych przewoźników odpowiada za wykonanie tych obowiązków na obsługiwanej przez niego części trasy solidarnie z przewoźnikiem, który wystawił konosament bezpośredni (art. 139 § 1 k.m.). Do przewozu na częściach trasy, które nie stanowią drogi morskiej, stosuje się prawo właściwe dla danego rodzaju przewozu (art. 138 § 2 k.m.).

Z interesującego nas punktu widzenia (warunki formalne, prawa posiadacza konosamentu, zasady jego przenoszeni- nie ma między konosamentem bezpośrednim a zwykłym żadnych różnic.