Konosament jest ściśle związany z morskim obrotem handlowym. Może on być wystawiony zarówno przy wykonywaniu umowy czarterowej, tzn. wówczas, gdy przewoźnik zobowiązuje się oddać do załadowania cały statek bądź też określoną jego część, jak i w przypadku umowy bukingowej, a więc wtedy, gdy zobowiązuje się on jedynie do przewiezienia określonego w umowie ładunku.

18 września 2001 r. Sejm uchwalił nowy tekst ustawy Kodeks morski1, gdzie w art. 129-139 szczegółowo uregulowano kwestie dotyczące konosamentów.

Zgodnie z art. 129 § 1 k.m. przewoźnik obowiązany jest po przyjęciu ładunku na statek wydać załadowcy na jego żądanie konosament. W praktyce jednak konosamenty są wystawiane prawie na wszystkie towary przewożone w międzynarodowym handlu morskim.

Konosament jako papier wartościowy stanowi dowód przyjęcia ładunku w nim oznaczonego na statek, w celu jego przewozu. Jest on dokumentem legitymującym do dysponowania tym ładunkiem i do jego odbioru (art. 131 § 1 k.m.). Konosament reprezentuje prawo do towaru (ładunku), na który został wystawiony. Ułatwia to obrót towarami w handlu morskim, gdyż nabywca konosamentu uzyskuje prawa do towaru w nim inkorporowanego i staje się w ten sposób uprawniony zarówno do odbioru towaru, po jego przybyciu do portu przeznaczenia, jak i do dysponowania nim, tak po odbiorze, jak i zwłaszcza – jeszcze w okresie przewozu (art. 135 § 1 k.m.).

Według art. 136 § 1 k.m. konosament w swej treści zawiera:

– oznaczenie przewoźnika,

– oznaczenie załadowcy,

– oznaczenie odbiorcy lub stwierdzenie, że konosament został wystawiony na zlecenie albo na okaziciela,

– nazwę statku,

– określenie ładunku z podaniem jego rodzaju oraz – stosownie do okoliczności – jego miary, objętości, liczby sztuk, ilości lub wagi,

– określenie zewnętrznego stanu ładunku i jego opakowania,

– znaki główne niezbędne do stwierdzenia tożsamości ładunku, jeżeli je wydrukowano lub w inny sposób utrwalono na poszczególnych sztukach ładunku lub jego opakowaniu,

Leave a Reply

Nowości