Program nauczania to opis sposobów realizacji celów i zadań ustalonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego. Każdy program nauczania ma określony kształt i zawiera: szczegółowe cele edukacyjne kształcenia i wychowania, materiał nauczania związany z celami edukacyjnymi, procedury osiągania celów, opis założonych osiągnięć ucznia i propozycję metod ich oceny. Program nauczania ogólnego i zawodowego oraz program wychowania przedszkolnego dopuszcza do użytku szkolnego minister właściwy do spraw oświaty i wycho- wania na wniosek osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Tryb dopuszczenia do użytku szkolnego programów i podręczników szkolnych określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 24 kwietnia 2002 r. (DzU nr 69, poz. 635 z późn. zm.). Nauczyciel może wybrać odpowiedni program nauczania ogólnego spośród programów wpisanych do wykazu prowadzonego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu albo opracować własny program, samodzielnie lub z wykorzystaniem programów wpisanych do tego wykazu. Program nauczania określonego przedmiotu napisany samodzielnie przez nauczyciela może zostać dopuszczony do użytku w danej szkole przez jej dyrektora po uzyskania pozytywnej opinii nauczyciela mianowanego lub dyplomowanego, posiadającego wykształcenie wyższe z dziedziny zgodnej z zakresem treści, które program obejmuje.
Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale ustalają zestaw programów nauczania, na któiy składają się programy poszczególnych zajęć edukacyjnych, zwany „szkolnym zestawem programów”. Szkolny zestaw programów, uwzględniający całość podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego, dopuszcza do użytku szkolnego dyrektor szkoły po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady szkoły lub – gdy jej nie ma – rady rodziców. W tym miejscu trzeba zwrócić uwagę na dwa rozporządzenia ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Pierwsze – z 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (DzU nr 36, poz. 155 z późn. zm.):
– wprowadza obowiązek organizowania lekcji religii dla grupy liczącej co najmniej 7 przedszkolaków lub uczniów,
– uznaje, że nauka religii odbywa się na podstawie programów opracowanych przez władze Kościołów, przedstawionych ministrowi do wiadomości,
– potwierdza, że przedszkole lub szkoła zatrudnia nauczyciela religii zgodnie z Kartą nauczyciela wyłącznie na podstawie imiennego skierowania nauczyciela do danej placówki przez biskupa diecezjalnego lub właściwe władze zwierzchnie Kościołów i związków wyznaniowych,
– ustala, że nauka religii odbywa się w wymiarze dwóch zajęć przedszkolnych lub dwóch godzin lekcyjnych tygodniowo, a do ich wizytowania upoważnieni są wizytatorzy wyznaczeni przez władze Kościołów.