Stwierdzenie bezpośredniej skuteczności dyrektywy

Stwierdzenie bezpośredniej skuteczności dyrektywy ma ważne znaczenie dla osób fizycznych z państw członkowskich, które mogą powoływać się na odpowiednie dyrektywy i oczekiwać, że sąd krajowy będzie interpretował wewnętrzne prawo zgodnie z treścią odnośnej dyrektywy. Jest to więc ustanowienie bezpośredniego związku tych osób z ustawodawstwem unijnym.

Praktycznie istnieją dwie możliwości doprowadzenia do stwierdzenia, że przepisy danej dyrektywy mają skutek bezpośredni. Może to nastąpić bądź poprzez wszczęcie postępowania przed sądem krajowym, bądź przez wniesienie skargi do Trybunału Sprawiedliwości.

Rady wymaga, aby tekst aktu przyjętego przez Radę był podpisany przez przewodniczącego i sekretarza generalnego Rady, a w przypadku aktów normatywnych uchwalonych wspólnie przez Parlament i Radę wymagany jest ponadto podpis przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.

Przepis art. 191 ust. 1 i 2 traktatu rzymskiego Wspólnot Europejskich wymaga opublikowania wszystkich rozporządzeń w „Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich”. Wchodzą one w życie z dniem ich ogłoszenia lub 20 dni po dacie ich publikacji w dzienniku. t v Podstawowa w tym zakresie zasada unijnego porządku prawnego stanowi, iż akt normatywny organu UE nie może być dopóty egzekwowany, dopóki nie został uprzednio podany do wiadomości tych osób, których ma dotyczyć. Ponadto wymagana jest jednolitość stosowania prawa w Unii Europejskiej, co oznacza, że dany akt prawny zaczyna obowiązywać we wszystkich państwach członkowskich Unii w tym samym czasie, tj. w dniu którego data widnieje na numerze Dziennika Urzędowego WE, w którym dany akt prawny został ogłoszony lub 20 dni po jego publikacji.