Świadectwa o charakterze rekompensacyjnym – zgodnie z ustawą z 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent – otrzymać mia-
ły osoby poszkodowane wskutek niepodwyższania wynagrodzeń i uposażeń w sferze budżetowej z powodu niestosowania w okresie od 1 lipca 1991 r. do 28 czerwca 1992 r. przepisów o kształtowaniu środków na wynagrodzenia i uposażenia w tej sferze oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. art. 1 i 3 ustawy).
Uprawnionemu miały przysługiwać świadectwa o łącznej wartości równej należ-ności ustalonej zgodnie z załącznikiem do ustawy. Prawo nieodpłatnego nabycia świadectw nie przysługiwało osobom, których roszczenia w odpowiednim zakresie zostały zaspokojone lub zaczęto je zaspokajać przed dniem wejścia w życie ustawy.
Świadectwo rekompensacyjne było skarbowym papierem wartościowym na okaziciela. Wartość nominalna świadectwa wynosiła 1 złoty. Świadectwa miał emitować Skarb Państwa.
Prawo nieodpłatnego nabycia świadectwa rekompensacyjnego było niezbywalne. Sporządzanie spisów osób uprawnionych do odbioru świadectw rekompensacyj-nych należeć miało do kierowników państwowych jednostek sfery budżetowej, kie-rowników samorządowych jednostek sfery budżetowej, kierowników właściwych jednostek organizacyj
Pages: 1 2