Podstawową rolę w obrocie wierzytelnościami czekowymi odgrywa indos. Ure-gulowanie indosu w prawie czekowym nawiązuje w dużym zakresie do indosu we-kslowego, który został omówiony w rozdziale XVII części piątej niniejszego pod-ręcznika. Prawo czekowe zna więc, podobnie jak prawo wekslowe, indos pełny (imienn- oraz indos in blanco, jak też indos własnościowy oraz indos pełnomocni- czy (do inkasa). Unormowanie tych indosów nie odbiega od analogicznych indosów wekslowych. Czek nie może natomiast być indosowany zastawniczo, a więc w celu zabezpieczenia.
Specyfika indosu czekowego polega na tym, że czek nie może być indosowany na trasata, który z uwagi na swoją rolę w omawianym zobowiązaniu nie może stać się dłużnikiem czekowym. Artykuł 15 zd. 5 pr.czek. stanowi, że indos na rzecz trasata ma znaczenie pokwitowania, z wyjątkiem przypadku gdy bank będący trasatem ma
kilka zakładów, a czek indosowano na rzecz zakładu innego niż zakład, na który czek wystawiono. Indos dokonany przez trasata jest natomiast bezwzględnie nieważny (art. 15 zd. 3 pr.czek.).
Indosant czekowy odpowiada, w braku przeciwnego zastrzeżenia, za zapłatę cze-ku. Może on uwolnić się od tej odpowiedzialności przez zamieszczenie w treści indosu formuły „bez obligu”, „bez zobowiązania” lub innego równoznacznego. Wolno mu też zabronić dalszego indosowania w tym wypadku nie odpowiada wobec następnych indosatariuszy.
Zgodnie z art. 22 pr.czek. dłużnicy czekowi nie mogą zasłaniać się wobec posia-dacza czeku zarzutami opartymi na swych stosunkach osobistych z wystawcą lub posiadaczami poprzednimi, chyba że posiadacz, nabywając czek w drodze indosu, działał świadomie na szkodę dłużnika. Przepis ten podkreśla abstrakcyjny charakter indosu czekowego oraz samego zobowiązania czekowego.