Zgodnie z art. 92112 k.c. przeniesienie praw z dokumentu na okaziciela wymaga wydania tego dokumentu. Wyraźną intencją ustawodawcy jest nadanie papierom na okazicielaTtj. niezawierającym oznaczenia podmiotu uprawnionego do wykonywania wynikającego z nich prawa majątkowego, charakteru ściśle obiegowego. W odniesieniu do papierów wartościowych na okaziciela sprawdza się w całej pełni formuła „prawo podąża za dokumentem”.
Czy jednak z tego wynika wniosek, że do przeniesienia praw z tych papierów wy-starcza samo wydanie dokumentu? Stanowisko takie zdaje się mieć uzasadnienie w postanowieniach art. 92113 k.c. W odniesieniu jednak co najmniej do wierzyciel- skich papierów na okaziciela wniosek taki byłby nadmiernie uproszczony, a nawet błędny. Nie można bowiem zapominać o treści art. 517 § 2 k.c., według którego to przepisu przeniesienie wierzytelności z dokumentu na okaziciela następuje przez przeniesienie własności dokumentu, do przeniesienia zaś własności dokumentu potrzebne jest jego wydanie.
Polskie prawo cywilne przyjmuje więc w odniesieniu do obrotu wierzytelnościami z papierów wartościowych na okaziciela rozwiązanie, zgodnie z którym papiery takie traktowane są jako sui generisrzeczy ruchome inkorporujące wierzytelności. Do przeniesienia tych wierzytelności konieczne jest zawarcie umowy, która według art. 155 k.c. prowadzi do przeniesienia własności rzeczy ruchomej.
Papiery wartościowe na okaziciela są uznawane
Leave a reply