Weksel jest ze swej natury papierem wartościowym na zlecenie. Oznacza to, zgodnie z art. 11 pr.weksl., że każdy weksel można przenieść przez indos, choćby nawet nie opiewał wyraźnie na zlecenie.
Rozwiązanie przewidziane w tym przepisie nadaje wekslom z inkorporowanymi w nich wierzytelnościami wyraźny charakter obiegowy. Jeśli więc wystawca weksla chce wyłączyć obiegowy charakter weksla, musi dać temu wyraz w jego treści, zaznaczając, iż jest to dokument: „nie na zlecenie”, „imienny” lub „bez prawa indoso- wania”. Tylko w takim przypadku remitent nie będzie mógł puścić weksla w obieg za pomocą indosu, wierzytelność wekslową zaś będzie można przenieść tylko w trybie i ze skutkami cesji.
Indos jest pisemnym oświadczeniem zbywcy, złożonym na wekslu na zlecenie lub na złączonej z wekslem karcie dodatkowej, tzw. przedłużku. Koniecznym warunkiem każdego indosu jest własnoręczny podpis indosanta. Z punktu widzenia szaty zewnętrznej wyróżniamy indosy zupełne (imienn- oraz indosy in blanco (i zrównane z nimi indosy na okaziciel- – art. 13 pr.weksl. Przy przyjęciu kryterium skutków prawnych indosu wyróżniamy indosy własnościowe, pełnomocnicze (do inkas- – art. 18 pr.weksl – oraz zastawnicze.
Pamiętać należy, że w każdym przypadku do przeniesienia praw z weksla na zle-cenie nie wystarczy jedynie nieprzerwany szereg indosów, lecz konieczne jest też speł-nienie drugiej przesłania, tj. wydania dokumentu indosatariuszowi (art. 9 219 § 3 k.c.).
Indos nie może być dokonany pod warunkiem, z tym że warunek dodany do in-dosu prawo wekslowe uważa za nienapisany, a tym samym traktuje taki indos jako bezwarunkowy (art. 12 zd. 1 i 2 pr.weksl.). Nieważny ipso iure jest indos odnoszący się jedynie do części sumy wekslowej (art. 12 zd. 3 pr.weksl.).