Świadectwa rekompensacyjne
nych Ministerstw: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Sprawiedliwości, kierowników organów właściwych w sprawach emerytur i rent, właściwych ministrów lub wojewodów, a także właściwych wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa określił w drodze rozporządzenia zakres danych zawartych w spisach uprawnionych, wzory spisów oraz szczegółowy tryb sporządzania i wprowadzania w nich zmian .
Świadectwa rekompensacyjne miały być z mocy prawa dopuszczone do publicz-nego obrotu papierami wartościowymi. Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie SA miała ponadto dopuścić te świadectwa do obrotu giełdowego.
Za świadectwa rekompensacyjne miały być nabywane należące do Skarbu Pań-stwa akcje spółek, przeznaczone do zbywania za świadectwa, przedsiębiorstwa zbywane przez Skarb Państwa oraz nieruchomości wchodzące w skład Zasobu Włas-ności Rolnej Skarbu Państwa przejęte z Państwowego Funduszu Ziemi.
Jeżeli wartość nabywanego mienia byłaby wyższa niż wartość świadectw, którymi dokonuje się zapłaty, nabywca uiszczałby równowartość różnicy w formie określonej w przepisach o komercjalizacji i prywatyzacji albo o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.
Świadectwo rekompensacyjne mogłoby też zostać użyte do zwolnienia się osoby będącej właścicielem takiego świadectwa z zobowiązań wynikających wobec Skarbu
Państwa w związku z przejściowym wykupieniem należności banków z tytułu odsetek od kredytów mieszkaniowych. Świadectwa rekompensacyjne miały ulegać umorzeniu z dniem zapisania ich na rachunku papierów wartościowych Skarbu Państwa lub Zakładu Ubezpieczeń Spo-łecznych w związku z wykonaniem umów oraz czynności, o których mowa.
W 1999 r. zrezygnowano — z uwagi na koszty – z emisji świadectw rekompen-sacyjnych, decydując się na dokonanie odpowiednich wypłat w gotówce .
Leave a reply