oraz dodatkowo – na podstawie ustawy budżetowej z 1996 r.:

iewięćdziesiątych ulegały one zmianom wraz z rozwojem rynku skarbowych papierów wartościowych.

Obligacje zbywane są najczęściej z dyskontem na przetargach, które organizuje w terminach określonych w listach emisyjnych Narodowy Bank Polski na podstawie umowy zawartej z Ministrem Finansów. W przetargach mogą uczestniczyć podmio-

ty, z którymi Minister Finansów zawarł umowę przyznającą prawo do składania ofert na wszystkich przetargach (Dealerzy Skarbowych Papierów Wartościowych), jak również banki państwowe w rozumieniu prawa bankowego nieposiadające statusu Dealera Skarbowych Papierów Wartościowych.

Zasady składania ofert, ich przyjmowania i odrzucania, ogłoszeń o przetargu, ogłoszenia jego wyników, a także sankcji na wypadek niezapłacenia w wymaganym terminie za obligacje unormowane są analogicznie jak w przypadku sprzedaży bonów skarbowych. Przetarg do chwili przyjęcia ofert może być unieważniony przez Ministra Finansów bez podania przyczyn.

Odsetki naliczane są od wartości nominalnej obligacji. Oprocentowanie obligacji

– zależnie od jej rodzaju – jest stałe bądź zmienne. W tym ostatnim przypadku punkt odniesienia stanowi rentowność bonów skarbowych o określonych dla danej obligacji terminach wykupu bądź wskaźnik wzrostu cen towarów konsumpcyjnych i usług ogłaszany przez prezesa GUS.

Obligacje mogą być przedmiotem swobodnego obrotu między zainteresowanymi podmiotami, z uwzględnieniem wymogów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz prawa dewizowegos (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Powszechna jest obecnie zasada dematerializacji obligacji skarbowych (§ 3 rozporządzenia). Fakt nabycia (zbyci- obligacji jest więc jedynie odnotowany na odpowiednich rachunkach papierów wartościowych, nabywca zaś – zgodnie z przepisami regulującymi obrót publiczny – otrzymuje odpowiednie świadectwo depozytowe.

Strony: 1 2