Weksel in blanco spełnia głównie funkcję gwarancyjną i jako taki nie jest prze-znaczony do obiegu. Nie można jednak wykluczyć sytuacji, że posiadacz podpisanego przez wystawcę (i ewentualnie – awalistów bądź akceptant- blankietu wekslowego puści go w obieg. Należy więc rozważyć, jakiemu reżimowi przenoszenia wie-rzytelności podlega taki obieg, z tym że ocenę jego konsekwencji prawnych powinno się odnieść – z jednej strony – do wypadku, gdy przedmiotem obrotu jest weksel jeszcze niewypełniony, oraz z drugiej strony – do wypadku, gdy puszczony w obieg został weksel wystawiony in blanco, ale już po jego uzupełnieniu.
W pierwszym przypadku trudno mówić o obiegu wekslowym, skoro nie mamy jeszcze do czynienia z wekslem jako takim, a przedmiotem obrotu są prawa niezwią- zane z wystawionym in blanco blankietem wekslowym. Tym samym obrót prawami z weksla in blancopodlega prawu cywilnemu, co oznacza, że na nabywcę takiego dokumentu przechodzi przysługujące pierwotnemu posiadaczowi prawo do wypełnienia weksla in blanco zgodnie z deklaracją wekslową.
Obrót taki jest więc przelewem wierzytelności, a nabywca dokumentu uzyskuje prawo do jego uzupełnienia w takim zakresie, w jakim przysługiwało ono zbywcy (zasada nemo plus iuris…). Gdyby więc nabywca weksla in blanco wypełnił treść ta-kiego dokumentu niezgodnie z deklaracją wekslową, na przykład podał wyższą od umówionej sumę wekslową, to dłużnik wekslowy będzie mógł podnieść wobec niego zarzut niezgodności treści weksla z tą deklaracją na podstawie art. 513 k.c. Nabywcy takiego weksla nie chroni art. 17 pr.weksl. W tym kierunku idzie też wyrok Sądu Naj-wyższego z 5 lutego 1998 r., zgodnie z którym: „Weksel in blanco niezaopatrzony w indos może być przeniesiony tylko według przepisów o przelewie wierzytelności”
Zupełnie inaczej należy ocenić skutki prawne puszczenia w obieg weksla in blanco już po jego wypełnieniu.