Blog Archives

Skutki prawne przeniesienia wierzytelności z czeku na okaziciela muszą być oce-niane w świetle art. 92113 k.c. regulującego prawne konsekwencje przeniesienia wie-rzytelności z papierów wartościowych na okaziciela.

Według tego przepisu dłużnik czekowy może podnieść wobec nabywcy wierzy-telności z czeku na okaziciela zarzuty, które dotyczą ważności dokumentu lub wyni-kają z jego treści albo służą mu osobiście przeciw posiadaczowi czeku (wierzycielowi). Zarzuty przysługujące dłużnikowi wobec poprzednich wierzycieli mogą być podnoszone wobec nabywcy wierzytelności czekowej tylko wówczas, gdy nabywca dokumentu działał świadomie na szkodę dłużnika. Należy jeszcze podkreślić, że na podstawie art. 20 pr.czek. indos umieszczony na czeku na okaziciela zobowiązuje indosanta według przepisów o zwrotnym poszukiwaniu wierzytelności czekowej, chociaż czek na okaziciela nie staje się w takim przypadku czekiem na zlecenie.

Obligacja skarbowa, zgodnie z art. 92 ustawy o finansach publicznych, jest papierem wartościowym oferowanym do sprzedaży w kraju lub za granicą, oprocentowanym w postaci dyskonta lub odsetek. Obligacja skarbowa sprzedawana jest na rynku pierwotnym:

– z dyskontem,

– według wartości nominalnej,

– powyżej wartości nominalnej

– i wykupywana po upływie określonego terminu nie krótszego niż rok (365 dni).

Strony: 1 2

Prospekt emisyjny sporządza się w formie:

– jednolitego dokumentu albo

– zestawu dokumentów obejmującego dokument rejestracyjny, dokument ofer-towy i dokument podsumowujący.

W przypadku oferty publicznej lub dopuszczania do obrotu na rynku regulowa-nym:

– papierów wartościowych o charakterze nieudzialowym lub warrantów sub-skrypcyjnych, tożsamych co do charakteru inkorporowanych w nich praw, emitowa-nych w określonym czasie, w sposób ciągły lub powtarzający się w cyklach obejmu-jących co najmniej dwie emisje dokonywane w odstępie nie dłuższym niż 12 miesięcy (program emisji), lub

Zgodnie z art. 69 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi prowadzenie działalności maklerskiej wymaga zezwolenia Komisji wydanego na wniosek złożony przez zainteresowany podmiot.

– przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń nabycia lub zbycia maklerskich instru-mentów finansowych

– wykonywaniu zleceń, o których mowa w pkt 1, na rachunek dającego zlecenie

Banki, zgodnie z art. 89 i n. pr.bank. z 1997 r. , mogą emitować bankowe papiery wartościowe na warunkach podawanych do publicznej wiadomości. Do bankowych papierów wartościowych nie stosuje się przepisów ustawy z 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (art. 92 pr.bank.).

Strony: 1 2

Weksle jako podstawowy rodzaj papierów wartościowych w obrocie gospodarczym pełnią różnorodne funkcje. Wyróżniamy w tej dziedzinie:

– funkcję kredytową, która wyraża się w odroczeniu płatności za dostarczone towary lub wykonane usługi do daty oznaczonej na wekslu wystawca weksla uzyskuje w ten sposób tzw. kredyt kupiecki – prolongatę zadłużenia z tytułu dokonanej transakcji

Strony: 1 2

Zgodnie z art. 95 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi domem makler-skim może być wyłącznie:

– spółka akcyjna,

– spółka komandytowo-akcyjna, w której komplementariuszami są wyłącznie osoby mające prawo wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych lub do-radcy inwestycyjnego w liczbie co najmniej dwóch,

– spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

– w przypadku nierozpoczęcia działalności maklerskiej w terminie wskazanym w decyzji w sprawie udzielenia zezwolenia

– z chwilą ogłoszenia upadłości firmy inwestycyjnej

– w przypadku otwarcia likwidacji firmy inwestycyjnej – z upływem 3 miesięcy od dnia jej otwarcia.

Komisja prowadzi jawny rejestr firm inwestycyjnych zawierający wskazanie firm lub nazw, adresów siedziby oraz zakresu czynności, które poszczególne firmy wykonują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach posiadanego zezwolenia. Rejestr firm inwestycyjnych dostępny jest na stronie internetowej Komisji.

Szczególnym typem uczestnictwa w obrocie instrumentami finansowymi jest działalność banków powierniczych. Zgodnie z art. 119 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi za zezwoleniem Komisji bank z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może prowadzić rachunki papierów wartościowych (działalność powiernicza). Zezwolenia Komisji wymaga również prowadzenie przez bank rachunków papierów wartościowych na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Skarbowe papiery wartościowe stanowią instrument, za pomocą którego państwo zdobywa środki na finansowanie bieżących zadań gospodarczych i społecznych, jak również na obsługę długu publicznego z lat ubiegłych. Ogólne zasady emisji tych papierów normuje ustawa z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych.

Skarbowy papier wartościowy jest papierem wartościowym, w którym Skarb Państwa stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela takiego papieru, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia, które może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny (art. 87 ust. 1 ustawy). Skarb Państwa odpowiada całym majątkiem za zobowiązania wynikające z wyemitowanych lub wystawionych skarbowych papierów wartościowych, (art. 87 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 92112 k.c. przeniesienie praw z dokumentu na okaziciela wymaga wydania tego dokumentu. Wyraźną intencją ustawodawcy jest nadanie papierom na okazicielaTtj. niezawierającym oznaczenia podmiotu uprawnionego do wykonywania wynikającego z nich prawa majątkowego, charakteru ściśle obiegowego. W odniesieniu do papierów wartościowych na okaziciela sprawdza się w całej pełni formuła „prawo podąża za dokumentem”.

Strony: 1 2

– prospekt emisyjny sporządzony w języku polskim

– statut, umowę spółki, akt założycielski lub inny przewidziany przepisami prawa dokument dotyczący utworzenia, działalności i organizacji emitenta

– uchwałę w sprawie odpowiednio emisji papierów wartościowych w drodze oferty publicznej lub ubiegania się o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym oraz dematerializacji papierów wartościowych, podjętą przez właściwy organ stanowiący emitenta, a w przypadku prospektu emisyjnego obejmującego akcje – uchwałę walnego zgromadzenia spółki akcyjnej w tej sprawie