Category Papiery Wartościowe

Drugie rozporządzenie – z 12 sierpnia 1999 r. w sprawie sposobu nauczania szkolnego oraz zakresu treści dotyczących wiedzy o życiu seksualnym człowieka, o zasadach świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, o wartości rodziny, życia w fazie prenatalnej oraz metodach i środkach świadomej prokreacji zawartych w podstawie programowej kształcenia ogólnego (DzU nr 67, poz. 756 z późn. zm.) zostało wydane na podstawie art. 4 ustawy z 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Rozporządzenie określa liczbę godzin przeznaczonych na realizację tych zajęć, tj. w kl. V i VI oraz w gimnazjum 14 godzin, w tym 5 godzin z podziałem na grupy chłopców i dziewcząt, w szkołach ponadpodstawowych po 10 godzin realizowanych w ramach zajęć edukacyjnych „Wiedza o społeczeństwie”, „Przysposobienie do życia w rodzinie” lub godzin pozostających w dyspozycji dyrektora szkoły. Udział uczniów w zajęciach nie jest obowiązkowy, zajęcia nie podlegają ocenie, a przed ich rozpoczęciem wychowawca i nauczyciel prowadzący zajęcia organizują spotkanie z rodzicami, przedstawiając program i formę przewidywanych zajęć. Rodzice po tym spotkaniu w formie pisemnej wyrażają zgodę na udział dzieci w zajęciach.

W przypadku przekazywania szkoły strony przekazująca i odbierająca mogą za zgodą organu prowadzącego odstąpić od przeprowadzenia pełnej inwentaryzacji z wyceną składników majątkowych włącznie. Zamiast tego stosuje się protokoły określające ilościowy wykaz przekazywanego sprzętu lub sporządza wykaz najcenniejszych i atrakcyjnych elementów majątku szkoły (komputery, sprzęt audio-wideo, środki transportu, elektronarzędzia, dzieła sztuki itp.). Często zamiast inwentaryzacji wystarczają oświadczenia nauczycieli, opiekunów pracowni przedmiotowych i specjalistycznych, warsztatów szkolnych czy zaplecza technicznego o zgodności pozostającego w ich użytkowaniu sprzętu i pomocy ze stanem ksiąg inwentarzowych. Takie oświadczenie w zakresie pomocy naukowych i sprzętu pozostającego w dyspozycji nauczyciela może zastąpić formalną inwentaryzację i stanowić część składową protokołu zdawczo-odbiorczego. Należy jednak, pamiętając o odpowiedzialności materialnej kierownika jednostki za powierzony majątek, zdać sobie sprawę z ułomności tego typu oświadczeń. Najczęściej nauczyciel, opiekun określonej pracowni, nie jest w pełni materialnie odpowiedzialny za znajdujący się w jego użytkowaniu sprzęt i pomoce naukowe. Opieka wynika z przydziału obowiązków, jakie dyrektor nałożył na poszczególnych członków grona pedagogicznego w rocznym planie pracy lub w jego aneksie. Dyrektor przyjmujący szkołę musi zdawać sobie sprawę, że składając swój podpis pod protokołem zdawczo-odbiorczym, staje się od tego momentu osobą materialnie odpowiedzialną za majątek szkoły i odpowiada za wszystkie braki.

Sąd Najwyższy nie zgodził się z poglądem pozwanej szkoły, że pracodawca ma pełną swobodę dokonywania wyboru określonego nauczyciela do przeniesienia w stan nieczynny. W uzasadnieniu wyroku zwrócił uwagę, że z przepisu art. 20 ust. 1 Kn. wynika, iż wskazane w nim przyczyny uniemożliwiające dalsze zatrudnienie nauczyciela, na przykład ze względu na zmniejszenie liczby oddziałów, dotyczą konkretnego nauczyciela, a nie jakiegokolwiek. Zachodzi więc konieczność dokonania wyboru i stwierdzenia, że to właśnie zatrudnienie tego, a nie innego nauczyciela w danym przypadku nie jest możliwe. I mimo że w art. 20 ust. 1 Kn. nie wskazano wyraźnie, jak w tego typu przypadkach postępować i jakimi kryteriami się kierować, dyrektor szkoły, dokonując wyboru nauczyciela do przeniesienia, nie może w sposób arbitralny i nieracjonalny podejmować decyzji.

Wymaga to wiele wysiłku, czasu, umiejętności, ale włożone w ten proces nakłady dosyć szybko zaczną przynosić efekty. Bez szkolenia kadry nie można mówić o nowoczesnym kierowaniu instytucją. Poziom wiedzy pracownika przekłada się wprost na sukcesy instytucji. Tak więc ten dyrektor szkoły – menedżer, któiy tworząc plan działania szkoły, zadaje sobie pytanie, czy poświęcił wystarczająco wiele czasu na szkolenie kadiy, czy zrobił to w sposób nowoczesny, odpowiadający wezwaniu współczesności, może liczyć na sukces.

– utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję,

– uchyla zaskarżoną decyzję w całości lub w części, umarzając ją lub przekazując do ponownego rozpatrzenia przez organ pieiwszej instancji,

– umarza postępowanie odwoławcze.

Wznowienie postępowania

Zażalenie przysługuje stronie od zapadających w trakcie postępowania admi-nistracyjnego postanowień. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od daty wręczenia postanowienia stronie lub jego ogłoszenia.

– 1. Oblicza się sumę kwot podstawy wymiaru składek oraz kwot wliczanych do podstawy wymiaru oddzielnie z każdego roku z wybranych przez ubezpieczonego lat kalendarzowych:

– z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z okresu od 1 stycznia 1980 r. do 31 grudnia 1998 r. lub

– 20 lat kalendarzowych przypadających przed dniem 1 stycznia 1999 r., wy-branych z całego okresu ubezpieczenia,

Ustawa ta określa zasady, formy i tryb udzielania zamówień publicznych. Stosuje się ją do udzielania zamówień publicznych na dostawy, usługi lub roboty budowlane. Stosowanie przepisów prawa zamówień publicznych będzie domeną tzw. podmiotów prawa publicznego realizujących potrzeby o charakterze powszechnym. Potrzebami o charakterze powszechnym będą te potrzeby, których zaspokajanie wiąże się z wykonywaniem zadań publicznych oraz służy pożytkowi społeczeństwa jako całości i dlatego leży w interesie ogólnospołecznym. Dysponujący środkami finansowymi musi:

Procedura rozpoczyna się od stwierdzenia, czy organ jest organem właściwym do wydania decyzji. Możemy zgodnie z k.p.a (art. 19) uznać, że organy administracji publicznej przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Właściwość rzeczowa daje odpowiedź na pytanie, jaki rodzaj spraw należy do danego organu, a o właściwości miejscowej decyduje teren działania organu, przy czym właściwość miejscową ustala się w zależności od położenia nieruchomości, siedziby zakładu pracy lub miejsca zamieszkania. O wszczęciu postępowania zawiadamia się wszystkie osoby będące stronami w sprawie. Stronąjest każdy, czyjego interesu prawnego łub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek (art. 28 k.p.a.). Stronami mogą być osoby fizyczne, prawne, organizacje społeczne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Realizacja planu finansowego napotyka na dwa ograniczenia. Pierwsze sprowadza się do stwierdzenia, że wydatki mogą być realizowane w miarę posiadanych środków. Brak płynności finansowej gmina można rozwiązać poprzez zaciągnięcie kredytu lub wzięcie pożyczki. Nie może tego zrobić dyrektor szkoły. Drugie ograniczenie wynika z ustawy o finansach publicznych i ustaw o samorządzie terytorialnym. Chodzi o konieczność stosowania się do rozdziałów klasyfikacji budżetowej. Nie jest możliwe dokonywanie operacji pokrycia kosztów jednego rozdziału za pomocą środków zaplanowanych na inny rozdział. Dochodzą do tego jeszcze inne ograniczenia, np.: konieczność dotrzymywania terminów określonych w różnych ustawach, stosowanie przetargów lub zlecanie zadań według najbardziej korzystnej dla szkoły oferty, oszczędność i celowość wydatków budżetowych.

Ciekawym przykładem uznania tzw. praw nabytych jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 26 marca 2001 r. Wejście w życie 6 kwietnia 2000 r. przepisów nowelizujących Kartę nauczyciela pozbawiło grupę ok...

Sposób obliczania emerytury opartej o zgromadzone na koncie ubezpieczonego środki finansowe, w którym ważną rolę spełnia tzw. kapitał początkowy w pełni wejdzie w życie w 2014 r.

W obowiązującym do 31 grudnia 1998 r. systemie ubezpieczeń społecznych wysokość emerytury nie była uzależniona od kwot wpłaconych składek. System ten nie wyodrębniał osobnego funduszu ani indywidualnych kont, z których finansowane byłyby tylko emerytury. Z tego powodu nie jest możliwe odtworzenie wysokości wpłacanych składek, mających wpływ na wysokość nowej emerytury za okresy pracy do 31 grudnia 1998 r. Zostanie to ustalone w formie kapitału początkowego.

Plan finansowy środków specjalnych zatwierdza dyrektor na wniosek rady przedszkola, szkoły lub placówki. Ustawa o finansach publicznych w art. 21, ust. 1 wyjaśnia, że środki specjalne są środkami finansowymi, gromadzonymi przez jed-nostki budżetowe na wyodrębnionych rachunkach bankowych:

– 1) na podstawie odrębnych ustaw (w tym Ustawy o systemie oświaty) oraz uchwał organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego,