Category Papiery Wartościowe

iosek komisji w razie nieuczestniczenia w okresowych szkoleniach i w pracach zespołu ustalających wyniki lub nieprzestrzegania przepisów dotyczących prowadzenia sprawdzianów i egzaminów.

Sprawdziany i egzaminy bazują na standardach, które wprowadziło rozporządzenie MEN z 10 sierpnia 2001 r. w sprawie standardów wymagań będących podstawą przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów (DzU nr 92, poz. 1020). Załączniki do rozporządzenia zawierają opis standardów wymagań będących podstawą przeprowadzenia sprawdzianów i egzaminów. Standardy z kolei opierają się na podstawach programowych. Znajdziemy je dla poszczególnych typów szkół i poziomów kształcenia w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 26 lutego 2002 r. (DzU nr 51, poz. 458) w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół. To one, na bazie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (DzU z 2002 r. nr 15, poz. 142), są podstawą programów nauczania.

Kontrola wykonywania obowiązków określonych powyżej wymaga, aby dyrektor posiadał w swoich kompetencjach prawne środki przymusu, które mogą znaleźć zastosowanie na wypadek niespełnienia obowiązku szkolnego. Niestety, ani Ustawa o systemie oświaty, ani ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie wyposażają dyrektora szkoły w środki, które, poprzez oddziaływanie na rodziców dziecka, zmuszą ich do realizacji obowiązku szkolnego.

Możliwość odwołania się od decyzji organu administracyjnego jest gwarancją praworządności. Od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie do organu wyższego szczebla. Najczęściej wniesienie odwołania zawiesza wykonanie decyzji aż do decyzji organu rozpatrującego odwołanie. Kodeks postępowania administracyjnego wymienia trzy środki odwoławcze: odwołanie (art. 127-140 k.p.a.), zażalenie (art. 141-144 k.p.a.), wniosek o wznowienie postępowania (art. 145-153 k.p.a.).

Pierwszy etap przetargu jest konkursem ofert wstępnych, składanych przez oferentów bez podania ceny. Drugi etap ma charakter przetargu, w którym biorą udział wyłącznie wstępnie wyselekcjonowani wykonawcy.

Negocjacje bez ogłoszenia to występujące w starej ustawie negocjacje z za-chowaniem konkurencji, które dają zamawiającemu dosyć dużą swobodę w pro-wadzeniu negocjacji oraz w wyborze oferenta. W tym trybie kieruje się zaproszenie do składania ofert wstępnych do kilku lub kilkunastu wykonawców (nie mniej niż trzech). Prowadzi się indywidualne negocjacje z każdym oferentem, zachowując w tajemnicy ustalenia negocjacji, a następnie zaprasza się wszystkich objętych tym trybem wykonawców do złożenia oferty przetargowej, po czym następuje wybór najkorzystniejszej oferty, poinformowanie zainteresowanych i zawarcie umowy z wybranym oferentem.

Ciekawy dla kandydata na dyrektora szkoły może być wyrok SN z 29 sierpnia 2001 r. (II RN 123/00) wydany wskutek rewizji nadzwyczajnej rzecznika praw obywatelskich od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie pani I. H. bezskutecznie ubiegającej się o stanowisko dyrektora szkoły podstawowej w konkursie ogłoszonym przez gminę. Komisja konkursowa dopuściła do konkursu trzy osoby, w tym aktualną dyrektorkę, panią I. H. W tajnym głosowaniu wybrano na to stanowisko inną osobę. Odrzucona kandydatka zwróciła się na piśmie do zarządu gminy o unieważnienie konkursu. Zarzuciła naruszenie paragrafu regulaminu konkursu nakazującego dokonanie przeglądu dokumentów złożonych przez kandydatów. Komisja uwzględniła dodatkowe pisma, które do niej wpłynęły, w niezbyt dobrym świetle stawiające dotychczasową dyrektorkę. Uznała ona, że mogło to mieć wpływ na końcowe głosowanie komisji. Wójt gminy odrzucił argumenty zainteresowanej, uznając, że zarząd gminy nie widzi podstaw do unieważnienia konkursu. Ustnie poinformował ją że może wystąpić ze skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA odrzucił jej skargę, uznając, iż tego rodzaju sprawy należą wprawdzie do jego właściwości, jednak pani I. H. powinna, zgodnie z art. 34 ustawy o NSA (obecnie uchylonej), wyczerpać wszystkie środki odwoławcze lub zwrócić się do właściwego organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Atego warunku pani I. H. zdaniem NSAnie spełniła. Postanowienie NSA zaskarżył rzecznik praw obywatelskich. Sąd Najwyższy rewizję nadzwyczajną oddalił, stwierdzając, że postanowienie NSA, mimo błędnego uzasadnienia, odpowiada prawu. Skargę pani I. H. zdaniem SN należy odrzucić z innego powodu. Jest to bowiem sprawa z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 k.p.c. Powinien ją rozstrzygnąć sąd pracy. Zainteresowany wynikiem konkursu na dyrektora szkoły może kwestionować prawidłowość jego przeprowadzenia, ale nie w trybie administracyjnym, lecz przed sądem pracy. Może domagać się ustalenia przez ten sąd, że konkurs został przeprowadzony w sposób naruszający prawo i jest nieważny. Sędzia sprawozdawca SN stwierdził, że postępowanie przed sądem pracy gwarantuje zainteresowanemu pełniejszą ochronę niż sąd administracyjny, który bada tylko, czy zostało naruszone prawo. Sąd powszechny ma obowiązek przeprowadzić postępowanie dowodowe i ustosunkować się do argumentów stron.

Powyższe stawia przed dyrektorem-menedżerem szereg zadań szczegółowych, związanych ze szkoleniem kadiy, jej przygotowaniem do nowych zadań, uczeniem nowych technik, przepisów prawa, metod efektywnego działania. Menedżer jest odpowiedzialny za kształcenie pracowników i w tej dziedzinie odpowiada za:

– dokształcanie i rozwój pracowników,

Prawo administracyjne reguluje stosunki społeczne powstałe w toku administracyjnej działalności państwa, urzędów publicznych i jednostek administracji publicznej.

Prawo administracyjne to gałąź prawa, która obejmuje ogół norm regulujących stosunki społeczne związane z administracyjną działalnością organów państwa i innych podmiotów wykonujących funkcje administracyjne w adm inistracji publicznej (Encyklopedia multimedialna PWN).

Zasady postępowania administracyjnego to tryb i formy postępowania zmierzające do wydania aktu administracyjnego. Wydanie aktu wymaga przestrzegania pewnych formalności i rygorów i w swojej istocie przypomina postępowanie sądowe. Pozwala to w postępowaniu administracyjnym uniknąć naruszenia prawa i nadużycia władzy, utrwala praworządność. Rozróżniamy postępowanie administracyjne ogólne, obejmujące sprawy z różnych zakresów działania administracji, i postępowanie szczegółowe uregulowane odrębnymi przepisami, np. postępowanie podatkowe, postępowanie w sprawach o wykroczenia.

– jest czynnością opartą na przepisach prawa administracyjnego,

– organ wydający akt administracyjny korzysta z posiadanych uprawnień władczych, występuje jako rozkazodawca, a akt jest wydawany w imieniu państwa i na jego rachunek, wykonanie aktu jest zagwarantowane siłą przymusu państwowego,

– jest wydawany przez organy administracji lub podmioty niebędące organami administracji, ale zakładami administracyjnymi, które mogą z mocy prawa, w ograniczonym zakresie, pełnić funkcje organów i wydawać decyzje administracyjne.

Szkoła i dyrektor jako jej kierownik mogą funkcjonować, jeżeli zostaną im za-pewnione określone środki finansowe. Rozdział 7. Ustawy o systemie oświaty pt. Finansowanie szkół i placówekpublicznych w art. 79, ust. 1 określa, że przedszkola publiczne, szkoły publiczne i placówki publiczne prowadzone przez jednostkę samorządu terytorialnego są jednostkami lub zakładami budżetowymi. Określono tym samym budżetową formułę funkcjonowania szkoły. Do już omówionych obowiązków dyrektora dochodzi umiejętność zarządzania finansami szkoły, istnieje więc potrzeba ukazania, w formie bardzo skróconej, podstaw prawnych tworzenia i realizacji budżetu szkoły.

Nieważność decyzji. Organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która: – wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości,

– wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,

– dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną

– została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie,

Zgodnie z art. 70, ust. 1 Konstytucji RP: Każdy ma prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolnego określa ustawa. Ustawa o systemie oświaty w rozdziale 2. precyzuje, na czym polega obowiązek szkolny i kiedy się rozpoczyna. Zgodnie z art. 15 USO:

– 1. Nauka jest obowiązkowa do ukończenia 18 roku życia,

– 2. Obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia gimnazjum, n ie dłużej jednak niż do ukończen ia 18 roku życia.